Tshimanga For Ever

 

   Ήταν 30 Απριλίου 1995 όταν η είδηση του θανάτου του Μουκάντι Τσιμάγκα, μέσα στο γήπεδο με τη φανέλα του Ατρόμητου συγκλόνισε τον ποδοσφαιρικό και όχι μόνο κόσμο της χώρας.
   Σε ηλικία 28 ετών, ο ποδοσφαιριστής από το Ζαίρ άφησε την τελευταία πνοή του κατά τη διάρκεια του αγώνα Πανελευσινιακός - Ατρόμητος, για το πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής.
Σε μια ανύποπτη φάση σωριάστηκε στο έδαφος και δεν σηκώθηκε ποτέ. Έφυγε για το μακρινό ταξίδι, αφήνοντας πίσω του μια γυναίκα και τρία μικρά παιδιά που δεν είχαν καταλάβει το κακό που τους είχε συμβεί.
   Όλα ξεκίνησαν από μια διεκδίκηση της μπάλας στο χώρο της μεσαίας γραμμής, ανάμεσα στον Τσιμάγκα και τον Στέλιο Βογιατζή.
Η «κακιά στιγμή» που λέμε ...
   Ο αγκώνας του Βογιατζή βρέθηκε στο λαιμό του Τσιμάγκα και του προκάλεσε βλάβη στην καρωτίδα. Ο Τσιμάγκα σηκώθηκε και περπάτησε λίγα μέτρα με όλη τη δύναμη της ψυχής του, αλλά δεν άντεξε. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβει ο διαιτητής τι είχε συμβεί. Ο γιατρός της Ελευσίνας και όλοι οι άνθρωποι του πάγκου έπεσαν αμέσως πάνω στον άτυχο ποδοσφαιριστή.
Πιο δίπλα οι παίκτες των δύο ομάδων τραβούσαν τα μαλλιά τους. Διαισθάνονταν ότι κάτι πολύ κακό είχε συμβεί. Με ένα κλειδί οι γιατροί επιχείρησαν να επαναφέρουν τη γλώσσα του Τσιμάγκα, που είχε γυρίσει, πίσω στη θέση της, αλλά ο Τσιμάγκα δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Χρειάστηκε να γίνει τραχειοτομή, πάνω στο χορτάρι του γηπέδου, για να εξοικονομηθεί χρόνος, δεδομένου ότι στο γήπεδο δεν υπήρχε ασθενοφόρο. Το ασθενοφόρο έφτασε με σημαντική καθυστέρηση,αλλά ήταν αργά. Οι παλμοί του Τσιμάγκα είχαν πέσει στο μηδέν και μέχρι τη διακομιδή του στο Τζάνειο Νοσοκομείο άφησε την τελευταία του πνοή.

                                                                                   
   Το θλιβερό μαντάτο, που απλώθηκε γρήγορα σε ολόκληρη την Ελλάδα,
μέσω της τηλεόρασης που έδειχνε καρέ-καρέ τα τελευταία δευτερόλεπτα μιας ζωής που φεύγει, προκάλεσε συγκίνηση αλλά και οργή για την καθυστέρηση του ασθενοφόρου. Πολλοί υποστήριξαν πως αν το ασθενοφόρο είχε φτάσει νωρίτερα, ο Τσιμάγκα ίσως και να βρισκόταν ακόμη ανάμεσά μας.
Ίσως ...


   Το πρόσωπο, ο ποδοσφαιριστής που «κατηγορήθηκε», ήταν ο Στέλιος Βογιατζής. Επειδή η μοίρα το θέλησε να ήταν αυτός πρωταγωνιστής στη «μοιραία φάση».
Ο Βογιατζής μπήκε στα αποδυτήρια κλαίγοντας, όπως και όλοι οι παίκτες των δύο ομάδων. «Τον έφαγες», του είπε μέσα στον πανικό του ο Γρηγόρης Γεωργακόπουλος που ήταν ο γενικός αρχηγός του Ατρόμητου, αλλά κατάλαβε γρήγορα το λάθος του.
   «Συγγνώμη, Στέλιο, δεν ήξερα τι έλεγα, επανόρθωσε λiγo αργότερα και ο Βογιατζής δέχτηκε τη συγγνώμη του.
Δύο μέρες αργότερα έγινε η κηδεία του Τσιμάγκα, στο δημοτικό κοιμητήριο Περιστερίου, παρουσία πλήθος κόσμου.
Το σύνθημα «Τσιμάγκα ζεις, για πάντα Ατρόμητος» δονούσε τον Ατρόμητο. Ήδη από την προηγούμενη μέρα είχε ξεκινήσει ένας μαραθώνιος για τη συγκέντρωση χρημάτων που θα δίνονταν στην οικογένεια του άτυχου ποδοσφαιριστή.

  Ο Ζαραβέλης
Μια εξίσου μελαγχολική σελiδαστην ιστορία του Ατρόμητου, που πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων της εποχής επειδή οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές, ήταν ο θάνατος του νεαρού τερματοφύλακα της ομάδας, Γιώργου Ζαραβέλη. Ένας θάνατος, το 1986, από την επάρατο νόσο. Ένα νήμα που κόπηκε εντελώς άδοξα, στα 26 χρόνια.

Πηγή : Φτερούγισμα στη Δόξα , Παύλος Κατώνης