Μετά την ανικανότητα της κυβέρνησης για την διαχείριση της δημόσιας υγείας από τον ιό -κατάσταση η οποία φαίνεται να μην έχει σταματημό- ήρθε η εγκληματική διαχείριση των πυρκαγιών.

Η καταστροφή θεωρείται αναπόφευκτη όταν αυτή υπηρετεί την πλουτοκρατία και τα συμφέροντα όσων την αντιπροσωπεύουν.

Εμείς στεκόμαστε στην πλευρά του λαού, που παρά τις πρωτόγνωρες συνθήκες στις οποίες βρέθηκε, στάθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Στην Αττική και στα βουνά της Εύβοιας βάλαμε και εμείς το μικρό μας λιθαράκι δίνοντας μάχες, μαζί με τον λαό και τα πυροσβεστικά σώματα στηρίζοντας έναν καθολικό αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία, ορμώμενοι από την αγάπη μας για τη γη, τη φύση και τα ζώα. 

Εκεί όπου έγινε πράξη το σύνθημα "ο λαός σώζει τον λαό", κόντρα στην εγκληματική κυβερνητική διαχείριση των πυρκαγιών και στην ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού. 

Ενάντια στη λεηλασία της φύσης, στηρίζουμε τον αγώνα για τη γη και την ελευθερία. 

Άμεση ενίσχυση της δασοπροστασίας και του πυροσβεστικού σώματος. 

Ενίσχυση και προσλήψεις στα πυροσβεστικά σώματα - ΟΧΙ στην αστυνομία. 

FENTAGIN 1980

Άμεση κατάργηση του αντισυνταγματικού αθλητικού νόμου. 

Ενάντια σε κάθε περιορισμό που μας θέλει διχασμένους.

FENTAGIN 1980

Eπομενη στάση Εύβοια...

Τις τελευταίες 4 ημέρες μέλη του συνδέσμου βρίσκονταν σε κάθε χωριό και μέτωπο της Βόρειας Εύβοια όπου έδωσαν τις δικές τους μάχες δίπλα δίπλα με τα πυροσβεστικά σώματα.  

Καθώς φτάναμε στο νησί και κατευθυνόμασταν προς τα κύρια μέτωπα τότε αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Γιατί αν δεν το ζήσεις από κοντά δεν μπορείς να το καταλάβεις. 

Ολόκληρα βουνά στο έλεος της πύρινης λαίλαπας, χιλιάδες στρέμματα καμμένης γης και πολλά μέρη να μοιάζουν με βομβαρδισμενα τοπία. 

Ξέραμε ότι θα είναι δύσκολα, ξέραμε ότι αυτό που θα συναντούσαμε στα μέτωπα της φωτιάς θα ήταν τρομακτικο και πρωτόγνωρο για εμάς αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα λιγότερο παρά να σταθούμε δίπλα στον λαό που δοκιμαζοταν αυτές τις δύσκολες ώρες. Υπό τις οδηγιες των πυροσβεστων και με τις ελάχιστες δυνάμεις που διαθέταμε, με όπλο το πείσμα μας και το αίσθημα χρέους να βοηθήσουμε όσο πιο πολύ μπορούσαμε, φτάναμε σε αρκετά σημεία όπου η φλόγα "έκαιγε" το κορμί μας ξεπερνώντας τα 20 μέτρα. 

Δυστυχώς αυτά που ζήσαμε την ώρα των επιχειρήσεων και όχι μόνο δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λόγια, ούτε να γραφτούν σε ένα κείμενο. 

Αλλά όταν τα πυροσβεστικά κλιμάκια με τα οποία επιχειρούσαμε και που τις περισσότερες φορές αποτελούνταν μόνο από 2 μέλη (‼️) σου έδιναν τα εύσημα, τότε καταλάβαινες ότι έχεις βοηθήσει σε κάτι πολύ σημαντικό. 

Δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους μάθαμε πολλά αφού, ολόκληρα 24ωρα σαν μια γροθιά, μας διηγούνταν πολλές ιστορίες που έχουν βιώσει όλα αυτά τα χρόνια..πραγματικοι ήρωες!! 

Αναχωρήσαμε για ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ με δάκρυα στα μάτια γιατί αφήναμε πίσω μας να συνεχίσουν το δύσκολο εργο ανθρωποι που σε τόσες λίγες μέρες έγιναν οικογένεια, δείχνοντας την εμπιστοσύνη τους στα πρόσωπα μας. Έμεινε όμως ένα πλατύ χαμόγελο, μια βαθιά συγκίνηση και πολλές εμπειρίες για όλα αυτά που ζήσαμε. 

Ο ΛΑΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ

FENTAGIN 1980