Διανύουμε δύσκολες αλλά και περίεργες εποχές και αν για κάποιο λόγο ήμασταν πάντα καχύποπτοι με το κράτος (ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση) τώρα είμαστε ακόμα παραπάνω.
Δεν είναι απλά το θέμα της διαχείρισης της επιδημίας και τις όποιες απαγορεύσεις έχουν - αντισυνταγματικά - επιβληθεί στους πολίτες μόνο. Είναι και αυτή η τάση που μας οδηγούν, έτσι ώστε ο ένας να στρέφεται εναντίον του άλλου. Δεν είναι η ώρα ούτε θέλουμε να σταθούμε πάνω σε αυτό, όμως όπως όλοι γνωρίζουμε κάθε κοινωνικό πείραμα που θέλει να εφαρμοστεί περνάει ουκ ολίγες φορές, πρώτα από τα γήπεδα και ενίοτε πάνω από τους ίδιους τους οπαδούς.
Δεν έχουμε αυταπάτες, οι ιθύνοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου εδώ και 15 περίπου χρόνια περίπου, δεν θέλουν τους οπαδούς ανάμεσα στα πόδια τους και όσες φορές κάνουν αναφορά για αυτούς είναι μόνο και μόνο για να πατήσουν σε λάθη και να τους δαιμονοποιήσουν ακόμα μία φορά. Είναι γνωστό πως, παρόλο που το ελληνικό κράτος παρανόμως απαγορεύει τις μετακινήσεις, κάθε χρόνο πληρώνει πρόστιμα στην Ευρωπαική Ένωση για αυτόν και για πολλούς ακόμα λόγους.
Φέτος το υπουργείο επανέφερε, κάτω από το τραπέζι, το ιδιώνυμο. Μια παρανοϊκή και εξαιρετικά επικίνδυνη αντισυνταγματική απόφαση, η οποία δεν προβλέπει κανένα ανασταλτικό χαρακτήρα και για οποιαδήποτε κατηγορία. Γυρίσαμε δηλαδή πίσω, κάπου στα 14 χρόνια, για να μας πουν σήμερα πως κάπως έτσι θα βελτιωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο/μπάσκετ κτλ. Βάζοντας τους οπαδούς στην φυλακή, χωρίς κανένα τεκμήριο αθωότητας, την ίδια στιγμή που τα λαμόγια οι παράγοντες και όλο το υπόλοιπο σινάφι τους, λυμαίνονται τον ελληνικό αθλητισμό, φτάνοντας τον στον πάτο. Θα επανέλθουμε για το θέμα του ιδιώνυμου στο μέλλον, καθώς ο βασικός λόγος της ανακοίνωσης μας, είναι οι μετακινήσεις στα εκτός έδρας παιχνίδια.
Με πρόφαση λοιπόν τις ιδιαίτερες συνθήκες της επιδημίας, οι μετακινήσεις φέτος απαγορεύονται, τόσο οργανωμένα όσο και μεμονωμένα. Για να αποφύγουν λοιπόν την όποια επικοινωνία και καλή διάθεση υπάρχει μεταξύ των οπαδών, ώστε να παρευρεθούν εκατέρωθεν, προσθέσανε και άλλη μια παράγραφο στον νόμο που θέλει την κάθε ομάδα που αγωνίζεται εντός έδρας να αναλαμβάνει και την ευθύνη της συμπεριφοράς των φιλοξενούμενων οπαδών. Με λίγα λόγια η γηπεδούχος ομάδα τρώει εξολοκλήρου και αποκλειστικά το πρόστιμο για οτιδήποτε γίνει, ακόμα και αν πρόκειται για οπαδούς αντίπαλης ομάδας. Αυτή η γελοία πρακτική είναι ο μοχλός πίεσης στους οπαδούς, που δεν επιλέγουν να συγκρουστούν μεταξύ τους αλλά αντιθέτως με σεβασμό να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο, απλά και μόνο γιατί θέλουν δικαιωματικά να δουν την ομάδα τους. Αν αυτό δεν λέγεται παράνοια, αλήθεια τι είναι...???
Αν πάλι ξεπεραστούν και αυτά τα εμπόδια χρησιμοποιούν άλλους προβοκατόρικους μηχανισμούς. Σαν αυτόν που επέλεξε η αθλητική βία Θεσσαλονίκης προχτές στο Ιβανώφειο. Να τραβάνε (με κουκούλες σαν δωσίλογοι) βίντεο και φωτογραφίες την κερκίδα μας με σκοπό να αντιδράσουμε και κάπου εκεί να χαλάσει όλη η καλή ατμόσφαιρα που υπήρχε. Δυστυχώς όμως για αυτούς, τόσο εμείς όσο και οι οπαδοί του Ηρακλή, έχουμε μεγάλη εμπειρία σε τέτοιου είδους πρακτικές, για αυτό και δεν έπιασαν τόπο.
Η αλληλεγγύη, η οπαδική νοοτροπία και η κουλτούρα που έχουμε σαν άνθρωποι βρίσκουν πάντα τον τρόπο να μην σκοντάφτουν σε τέτοιες τρικλοποδιές.
Ευχαριστούμε την Αυτόνομη Θύρα 10 για την φιλοξενία που είχαμε για ακόμα μία φορά, αλλά και για τις προσπάθειες που κατέβαλε έτσι ώστε να μπούμε μέσα όλοι στην ώρα μας. Η ανταπόδοση - για τους Περιστεριώτες - σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη και αμοιβαία.
ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ
FENTAGIN 1980
